Maandag 22 juni 2015

Maandag 22 juni 2015, Arle-Stes Maries de la mer, 45 km, zonnig, warm
Bijtijds opgestaan, 8 uur. Slapen zo, zo. We staan tegenover de wasplaats, dus volop licht. Werd 4.30 wakker. Ik dacht dat het al licht was, maar behalve de wasplaats was het overal stikkie donker. Terug de tent in en proberen weer te slapen. Het is wonderwel gelukt.
De tent weer ontruimen, tassen herindelen, enz. Om 9 uur petit dejeuner. JO, croissant, half stokbrood, boter, jammetjes, koffie met melk. Zoveel ontbijten we thuis nooit.
Klaar en terug de tent afbreken, opruimen en tassen aan en op de fiets plaatsen.
We komen in gesprek met een NL echtpaar. Ze zijn vanuit Alkmaar hierheen komen fietsen
Van hen hoorden we dat ze met de fiets langs de Rhone van Lyon af zijn gekomen. Ze hebben ook de "groene weg" door de Drome en de Jura gemeden. Vanuit NL hebben ze de route door de Vogezen genomen. In Dijon zijn ze op de trein gestapt naar Lyon en toen de ViaRhone gedaan. Van hen krijgen we een grote kaart mee van deze route. Ze gaan verder naar Stes Maries de la Mer via de groene weg. Daar zullen ze nog wat blijven en dan terugvliegen vanuit Marseille. Hij, Rem is 70 jaar en zij, Liesbeth is 67.
Om 11 uur vertrekken wij bepakt en bezakt ongeveer een kwartier na Rem en Liesbeth richting centre ville. Jammer dat we er gisterenavond, 21 juni, niet geweest zijn. Want er was groot feest ivm midzomer. We hoorden van hen dat het geweldig was met veel muziek, parades, enz.
Op weg naar Stes Maries gaan we deels op de routekaart en deels op de Garmin. Mooie fietsweggetjes door de Camargue. Soms een drukke weg, met fietsrijstroken een beide kanten, maar men houdt goed afstand. Het is vlak gebied, moerassen, rijstvelden, graanakkers en veel bermbloemen met malle kleuren, donker paars, licht paars, lavendelblauw, roze, witte pispotjes, een verdwaald geel bloempje en een verlate klaproos. De D570 weg is druk met passerende auto's. Maar we fietsen voor een groot gedeelte over fietsvriendelijke weggetjes waar we groepen toeristische (Amerikaanse) fietsers tegenkomen. Het gebied heeft weinig voorzieningen. We maken ons op voor een lange tocht zonder (lekker) eten of drinken tot we halverwege in het gehucht Albaron een leuk restaurantje, Flamant Rose, tegenkomen. Het is lunchtijd en we hebben trek. We nestelen ons, bezweet, aan een tafeltje en bestellen de plat de jour dat bestaat uit gegrilde saucijsjes, friet en legumes en 1 liter Perrier. Terwijl we dit net bestellen zien we aan de overkant van de weg het NL echtpaar komen. Hebben we niet verwacht, want ze zouden over St Gilles rijden en dat is 20 km verder fietsen naar Stes Maries. Wij zwaaien en zij komen ook eten. We verhuizen naar een ander tafeltje waar we samen kunnen eten en kletsen.
Wat blijkt, Liesbeth Vrakking heeft ook in Bussum gewoond, Melkweg, Koopweg. We hebben op dezelfde Maria lagere school gezeten met dezelfde zusters (nonnen). Na de heerlijke maaltijd vertrekken we elks weegs. De weg is nu lang naar Stes Maries. Af en toe stevige wind. Dan rij ik voorop en hou Lex uit de wind. We krijgen ontzettende dorst dat niet met water te lessen is. We stoppen bij een barretje voor een koude cola. Terwijl we over het gras lopen worden we aangevallen door hordes muggen. Op het terras is het wat minder, maar ik kom toch gehavend uit de strijd. De cola was heerlijk verfrissend, maar we hebben er niet lang van kunnen genieten. Verder de weg volgend tussen de poelen en meertjes door in de Camargue komen we langs de aangekondigde flamingo's, heel mooi. Aan de rechterzijde van de weg zien we wit met zout uitgeslagen vlaktes.
Om 16 uur arriveren we in Stes Maries. Gaan daar eerst naar de vvv voor een B&B. We nemen er een pal in het centrumpje tegenover de beroemde kerk voor €50 per nacht. Het is een kleine kamer, 2 pers bed, tafeltje, 2 stoeltjes, wastafel en kast. Douche boven en toilet recht tegenover onze kamer in de gang. We hebben airco. We nemen eerst een douche en pakken uit de tas wat we nodig hebben. We wandelen wat door het centrum. Het lijkt Valkenburg aan zee wel. Souvenirs, kleding, vele restaurantjes. Met paella wordt je dood gegooid, mosselen ook.
Om 19 uur gaan we terug voor een maal. We eten bij Les Flots Bleus. Blauwe inrichting. We bestellen 2 paella, 2 blikjes Perrier. Heerlijk, maar het bord had wat meer gevuld mogen zijn. Lex neemt als dessert Poire Belle Helene en ik nougat glace, heerlijk.
Een wandelingetje en toen in onze kamer het verslag afmaken, boek lezen (Hugo Claus). We gaan op tijd maffen in het smalle bed. Er zijn vanmiddag nieuwe gasten binnen gekomen. Het wordt dringen geblazen voor het toilet en badkamer, ha ha.