Zaterdag 13 juni 2015

Zaterdag 13 juni 2015, Belezy. Het regent pijpenstelen, fris.
Bijtijds opgestaan, ik om 8 uur. We hebben van bed gewisseld. Het 2 persoons bed boven de keuken, soort hoogslaper toegankelijk met een soort vlizotrap is te smal voor ons beiden. Bovendien is het daar behoorlijk warm zo boven de boiler.
In het begin een keuze gemaakt. Lex boven en ik beneden op het onderste bed van een stapelbed in de kinderkamer. Ik stond steeds op met pijn in mijn rug. Lex zegt dat het bed is doorgezakt. We hebben dus geruild. Lex is op een ander bed in de kinderkamer gaan slapen, dat wat beter ligt. Ik heb nu de ruimte.
Les is naar het winkeltje gegaan voor de croissants en wie weet wat voor verassing hij nog meer meeneemt. Ook een snoepert hoor!
We gaan fietsen naar Carpentras, een grotere plaats 19 km naar het zuidwesten, met de tassen achterop en gereedschap en regenkleding er in. We gaan daar op zoek naar nootjes. Lex heeft de Garmin op een Lidl ingesteld in Carpentras. De fietsnavigator zal ons over rustieke weggetjes navigeren. We fietsen Bedoin uit via de rotonde naar links, langs de Carrefour, dan rechtsaf een stijl steegje in. Leuk om te zien, de luiken van de huizen in verschillende kleuren, oa lavendel blauw, lila en roze. De Garmin was nog ingesteld met ongeblokkeerde onverharde wegen, met het gevolg dat we toch een tijdje een keiige, hobbelige onverharde weg opgestuurd werden.
We rijden door leuke pittoreske gehuchten met enkele chambres d'hotes. Lieflijke wijngaarden en olijfbomen aan weerszijden. Ook de olijfolie hier is dit jaar behoorlijk duur, €12 per liter.
De kersenverkoop langs de weg zie je niet meer. De kersenbomen zijn leeggeplukt. (Hoe zal het met onze kersenboom zijn?).
Het dorpje Mazan, waar we doorheen fietsen ziet er schattig uit, veel leven. Carpentras ligt beduidend lager dan Bedoin. Dus terug zal het klimmen zijn, maar niet zo heel erg. De Garmin zoekt toch autoluwe wegen, denken wij, waardoor er soms omgereden wordt. We komen uiteindelijk Carpentras binnen en worden naar een Intermarche geleid ipv een Lidl. Lex spreekt een jongeman aan met twee kids om te vragen waar de Lidl is. (Hij deed me aan Frank denken). Die blijkt aan de andere kant van de stad te liggen. Hij sprak goed Engels.
Bij de Intermarche slaan we nootjes in, cashew, hazel, para en amandelen. Wel wat duurder dan in NL op de markt in Baarn en Huizen. Ze smaken heel goed, dat wel. Zoals wel vaker, thuis hebben we al zwarte en blauwe, kopen we ook nu de onbetwistbare (namaak) Crocks, maat 41, donkerblauw voor Lex. Hij stapt er makkelijk in, maar hoe gaan ze naar NL? Clara, weet je nog? Je zou er nog niet in je "bed" willen liggen, toch?
Bij de bakker in de supermarkt kopen we 2 triangle aux almonds en een klein zoutloos broodje.
We zoeken het centrum op en belanden aan de rand van het centrum in een laten we zeggen allochtonen kroeg. We drinken daar een cappuccino en een cafe noir double. We maken tevens gebruik van het (hurk) toilet om de blaas te legen. We zoeken het centrum op en het blijkt een oude stad te zijn met een kathedraal, toeristische winkeltjes, enz. Ik ga op zoek naar ansichtkaarten en dat lukt. Op weg terug zie ik ineens een aanwijsbord met Aldi erop. Ik wilde er natuurlijk met alle geweld heen voor de volkorenkoekjes. In NL liggen nog een paar rollen, maar ze konden niet meer mee, gewicht, ha ha. Het was een stukkie buiten de stad. Geen volkorenkoekjes te vinden, wel broches. Ze hebben hier uiteraard een ander assortiment.
Onbevredigend terug naar home sweet home. In de verte boven de Mont Ventoux stapelen zich zeer donker wolken op en de voorspelling is regen en onweer. Terugfietsen in tempo is het advies, de regenkleding in de aanslag. Toch vinden we nog tijd om onderweg onze heerlijke amandelcroissants in de schaduw van een boom naar binnen te schrokken. Sorry, dat hoort eigenlijk bij een kop koffie.
Terug op honk gelukkig geen druppel gehad, maar de dreigende wolken partijen blijven hangen. De zon schijnt evenwel over Belezy en we zijn nog naar het zwembad gegaan om te zwemmen. Lex heeft 20 baantjes getrokken, met af en toe wat krampaanvallen in zijn benen. Het water is niet al te warm en daarom heb ik er niet al te lang in gelegen. Toen het onweer steeds dichterbij kwam zijn we terug gegaan naar ons bedouinen huisje. Vooraf nog een pizza besteld voor 18.00 uur.
Het begon vreselijk te hozen en toen moest Lex de pizza halen. Hij deed het toch maar met zijn regenjack aan, paraplu's hebben we niet mee, en bloot in de regen (zoals we dat in Indie deden Sheil) was wat fris. We hebben ze heerlijk opgepeuzeld, €11/st, een "Belezy" en een "Basken-style" met gemixte sla en een glaasje rode wijn.
Na de afwas onze lectuur opgepakt, Lex: Loes den Hollander "Dwaalspoor" en ik "Knielen op een bed violen" van Jan Siebelink op de Ipad. Op de Kobo heb ik Heleen uit en ben ik begonnen met "Weerzin" van Rene Appel.