Woensdag 24 juni 2015
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke en Lex
27 Juni 2015 | Nederland, Utrecht
Woensdag 24 juni 2015, Stes Maries - Arles, 45 km, zonnig, frisse wind, windkracht 4 - 6
(Schrijf dit op schoot in Arle bij de tent. We staan weer op dezelfde plek, nr 42.)
Bijtijds opgestaan, 7 uur. De jonge hospita is al bezig de buitenboel te poetsen en het terras aan te vegen. Vandaag is de crêperie gesloten. De gasten zitten al om half acht voor het ontbijt.
Wij gaan eerst de tassen weer inruimen. Om 8 uur gaan wij aan het onbijt. Wij nemen JO, croissants, stokbrood, boter, jams en koffie.
We hebben best geslapen, hadden echt een deken nodig, het werd een zeker moment fris.
Klaar met het ontbijt rest de laatste loodjes bij het inpakken. Alle tassen naar buiten, fietsen uit de " huiskamer" en afrekenen. Bij het vertrek bijna sleutel vergeten. Om 9 uur staan we bepakt en bezakt buiten de poort. Linksom, straat uit, richting doorgaande weg kiezen we de verkeerde drukke weg. We draaien om en pakken de flamingo- weg.
Er is een harde tegenwind. Ik rij voorop met de motor aan om Lex zoveel mogelijk uit de wind te houden. Dat scheelt 3 km/ h. 15 in plaats van 12 gemiddeld. In de buurt van het Cacharel-hotel komen we Liesbeth en Rem tegen die ook van de camping vertrokken zijn. We praten nog wat bij en nemen nu voor het laatst afscheid. Tot ziens misschien?
We balen van de wind, het schiet niet hard op. Voor mij niet zo moeilijk, maar Lex heeft er een hele kluif aan. We zien onderweg ook de flamingo's weer, zo mooi. Met in ons achterhoofd dat we met de lunch weer een heerlijke plat de jour kunnen bemachtigen bij Flamant Rose, gaan we er vol tegenaan. We passeren nu ook weer het monument voor de in de twedde wereldoorlog omgebrachte zigeuners. Het is een geoxideerde, Cortenstalen monument dat pas in 1991 is geplaatst, zo hoorden we van Rem. Wij hebben er niet bij stil gestaan.
Al eerder zijn we ook weer langs Le mas de mon pere gekomen, waar ik flink door de muggen belaagd ben. We fietsen snel door.
Tegen lunchtijd komen we bij Flamant Rose snakkend naar een plat de jour. Maar Flamant Rose blijkt op woensdag gesloten te zijn. Lex spreekt een fransman aan met de vraag of er in de buurt wat gedronken kan worden. Hij wijst naar het hotel waar we net aan voorbij gegaan zijn. Daar bestellen we eerst een koude Cola en toen het restaurant open ging voor elk een salade. Lex mozarelle, tomaat, enz. En ik Camargue-rijst, sla, olijven, mais, enz. Heerlijk gezond allebei.
Dan hebben we nog 20 km te gaan met de wind op kop, ofschoon die nu iets wordt getemperd door de begroeiing. Aan de andere kant van de Rhone ligt St Gilles, vroeger een uitvalsbasis voor pelgrims naar Santiago en Jerusalem. En nu waarschijnlijk nog vaak bezocht door pelgrims want we ontmoeten op dit weggetje 3 pelgrims, 2 mannen en een jonge vrouw Julia uit Gap. Ze hoopt in 40 dagen Santiago te bereiken. Een van de mannen bieden we water aan. Hij drinkt uit onze fles zoals dat een ware pelgrim betaamt, dat wil zeggen zonder de fles met zijn lippen te beroeren.
Julia, een mooie jonge slanke vrouw ( Tamara Dop), vertelt dat ze net klaar is met haar studie. Ze heeft weinig bagage bij zich. We wensen ook haar een buon vamino.
Om 15 uur arriveren we in Arle op de camping van 2 dagen geleden. We denken het plaatsje naast de vorige beter te kunnen nemen omdat daar het licht van het toiletgebouw niet komt. Maar het stikt daar van de muggen. Dus toch maar nr 42 genomen. Lex wordt aangesproken door een Amerikaan die Europa rondtrekt op een kleine vouwfiets met daarachter zo'n beetje de duurste fietsaanhanger uit NL waar hij speciaal voor naar Groningen is gegaan. Want daar wordt ie gemaakt. Hij pakt ook regelmatig de trein. Daarop is zijn uitrusting ook gebaseerd.
We zetten de tent op, matrassen opgeblazen en slaapzakken uitgerold. De slaapkamer is gereed. Lex vraagt bij de bar een stoel voor mij te leen. Ze doet nogal moeilijk. Maar het lukt toch. Lex gaat een straat verderop bij een soort seven-eleven water en Schweppes halen. We hebben ons inmiddels heerlijk gedoucht. Om 19 uur gaan we naar de bar voor een maaltijd. Ik kies weer voor een canard. Maar Lex neemt een plat de jour, carbonade in champignon-Rooomsaus. Vooraf een salade en als dessert een panna-cotta toetje. Deze vond hij lekker, tot de bodem in zicht kwam en waarschijnlijk schimmel zichtbaar werd. Wifi is gratis, dus daar nog even gebruik van maken en toen naar de tent.
(Schrijf dit op schoot in Arle bij de tent. We staan weer op dezelfde plek, nr 42.)
Bijtijds opgestaan, 7 uur. De jonge hospita is al bezig de buitenboel te poetsen en het terras aan te vegen. Vandaag is de crêperie gesloten. De gasten zitten al om half acht voor het ontbijt.
Wij gaan eerst de tassen weer inruimen. Om 8 uur gaan wij aan het onbijt. Wij nemen JO, croissants, stokbrood, boter, jams en koffie.
We hebben best geslapen, hadden echt een deken nodig, het werd een zeker moment fris.
Klaar met het ontbijt rest de laatste loodjes bij het inpakken. Alle tassen naar buiten, fietsen uit de " huiskamer" en afrekenen. Bij het vertrek bijna sleutel vergeten. Om 9 uur staan we bepakt en bezakt buiten de poort. Linksom, straat uit, richting doorgaande weg kiezen we de verkeerde drukke weg. We draaien om en pakken de flamingo- weg.
Er is een harde tegenwind. Ik rij voorop met de motor aan om Lex zoveel mogelijk uit de wind te houden. Dat scheelt 3 km/ h. 15 in plaats van 12 gemiddeld. In de buurt van het Cacharel-hotel komen we Liesbeth en Rem tegen die ook van de camping vertrokken zijn. We praten nog wat bij en nemen nu voor het laatst afscheid. Tot ziens misschien?
We balen van de wind, het schiet niet hard op. Voor mij niet zo moeilijk, maar Lex heeft er een hele kluif aan. We zien onderweg ook de flamingo's weer, zo mooi. Met in ons achterhoofd dat we met de lunch weer een heerlijke plat de jour kunnen bemachtigen bij Flamant Rose, gaan we er vol tegenaan. We passeren nu ook weer het monument voor de in de twedde wereldoorlog omgebrachte zigeuners. Het is een geoxideerde, Cortenstalen monument dat pas in 1991 is geplaatst, zo hoorden we van Rem. Wij hebben er niet bij stil gestaan.
Al eerder zijn we ook weer langs Le mas de mon pere gekomen, waar ik flink door de muggen belaagd ben. We fietsen snel door.
Tegen lunchtijd komen we bij Flamant Rose snakkend naar een plat de jour. Maar Flamant Rose blijkt op woensdag gesloten te zijn. Lex spreekt een fransman aan met de vraag of er in de buurt wat gedronken kan worden. Hij wijst naar het hotel waar we net aan voorbij gegaan zijn. Daar bestellen we eerst een koude Cola en toen het restaurant open ging voor elk een salade. Lex mozarelle, tomaat, enz. En ik Camargue-rijst, sla, olijven, mais, enz. Heerlijk gezond allebei.
Dan hebben we nog 20 km te gaan met de wind op kop, ofschoon die nu iets wordt getemperd door de begroeiing. Aan de andere kant van de Rhone ligt St Gilles, vroeger een uitvalsbasis voor pelgrims naar Santiago en Jerusalem. En nu waarschijnlijk nog vaak bezocht door pelgrims want we ontmoeten op dit weggetje 3 pelgrims, 2 mannen en een jonge vrouw Julia uit Gap. Ze hoopt in 40 dagen Santiago te bereiken. Een van de mannen bieden we water aan. Hij drinkt uit onze fles zoals dat een ware pelgrim betaamt, dat wil zeggen zonder de fles met zijn lippen te beroeren.
Julia, een mooie jonge slanke vrouw ( Tamara Dop), vertelt dat ze net klaar is met haar studie. Ze heeft weinig bagage bij zich. We wensen ook haar een buon vamino.
Om 15 uur arriveren we in Arle op de camping van 2 dagen geleden. We denken het plaatsje naast de vorige beter te kunnen nemen omdat daar het licht van het toiletgebouw niet komt. Maar het stikt daar van de muggen. Dus toch maar nr 42 genomen. Lex wordt aangesproken door een Amerikaan die Europa rondtrekt op een kleine vouwfiets met daarachter zo'n beetje de duurste fietsaanhanger uit NL waar hij speciaal voor naar Groningen is gegaan. Want daar wordt ie gemaakt. Hij pakt ook regelmatig de trein. Daarop is zijn uitrusting ook gebaseerd.
We zetten de tent op, matrassen opgeblazen en slaapzakken uitgerold. De slaapkamer is gereed. Lex vraagt bij de bar een stoel voor mij te leen. Ze doet nogal moeilijk. Maar het lukt toch. Lex gaat een straat verderop bij een soort seven-eleven water en Schweppes halen. We hebben ons inmiddels heerlijk gedoucht. Om 19 uur gaan we naar de bar voor een maaltijd. Ik kies weer voor een canard. Maar Lex neemt een plat de jour, carbonade in champignon-Rooomsaus. Vooraf een salade en als dessert een panna-cotta toetje. Deze vond hij lekker, tot de bodem in zicht kwam en waarschijnlijk schimmel zichtbaar werd. Wifi is gratis, dus daar nog even gebruik van maken en toen naar de tent.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
